చేతిలో చెయ్యి వేసి చెప్పనా...

జననం-పెండ్లి-మరణం జీవితమనే కాల చక్రంలో ఈ మూడు ప్రస్థానాలు అనివార్యం. ఈ మూడు అనుభూతులని ఏక కాలం లో ఒకే హౄదయం అనుభవించిన ఆ క్షణాలు మరిచిపోలేనివి....

అప్పుడే పుట్టిన చిన్నారి చేతిని చెయ్యి లో తీసుకున్నప్పుడు నీ వెనకలా నేనున్నాననే భరోసా, ఆ చిన్నారిని చూస్తుంటే ప్రపంచమంతటిని ధైర్యంగా ఎదుర్కోవడానికి ఈ ఒక్క చెయ్యి చాలెమో, సంతోషంతో నిండిన హౄదయం, ఆ హౄదయ స్పందనకి కళ్ళు చెమ్మగిల్లి ఆర్ధృతతో హత్తుక్కున్న వైనం. ఆ అనుబంధం అద్వీతియం.

కల్యాణ ఘడియలు , పాణిగ్రహణ మంత్రాలు , చేతిలో చెయ్యి వేసి నీకు నేనున్నాను, ఈ ప్రపంచమంతా మనిద్దరమే అంటున్నట్లున్న ఆ బంధం అజరామరం ..

కొన్ని విఘడియలలో ఇంత ధైర్యాన్ని ఇచ్చిన ఆ చెయ్యి ఈ బంధాలన్నిటిని కాదనుకొని వెళ్ళిపోతున్నా, అయినా తిరిగి మళ్ళి నీకోసం జన్మిస్తానని చేతిలో చెయ్యి వేసి వెళ్ళిపోయినప్పుడు, భారంతో నిండిన హౄదయం, ఆ హౄదయ వేదనని ఆపడానికి మనసు పడె కన్నీళ్ళ ప్రయాస.

ఇన్ని ఆవేదనానందాలలో చేతిలో చెయ్యి వేసి దగ్గరికి తీసుకునే ఆ భగవంతుని కరుణ అమోఘం.