స్నేహితుని కై అన్వేషణలో ...

అప్పుడప్పుడె స్నేహితుని కోల్పొయిన క్షణాల లో ఉండగా తిరిగి అతనిని చూసాను.
అంత మంది లొ మిరుమెట్లుగొల్పుతు అతని కండ్లు, గుచ్చి గుచ్చి చూసే అతని చూపులు నా దృష్టి ని మరల్చాయి. అతను తిరిగి మళ్ళి నన్ను చేరాలనే ప్రయత్నం.
ఎక్కడికి వెళ్ళినా నన్ను నీడలా వెంబడించే ఆ భయంకరమైన రోజులన్ని గుర్తుకు వస్తున్నాయి.
నేను ఒంటరిగా ఉన్నా లేక పది మందిలో ఉన్నా అతను లెక్క చేసేవాడు కాదు. చాల సార్లు అతని చూపులనుంచి తప్పించుకోవాలని నాకు నేను గా సమయాన్నంతా పుస్తకాల లో నో లేక సంగీతం వినడం లో నో గడిపే దాన్ని. కాని నా ఆలోచనలన్ని నేను ఊహించని విధంగా అతని చుట్టూ పరిభ్రమిస్తుండేవి. ఇక అతను నా కలల్లో కుడా నన్ను వేటాడుతుండే వాడు.
అతన్ని చూస్తే నాలో చెప్పలేని భయం.
అతనంటే రోజు రోజు కి ద్వేషం, ఇప్పుడు నాకు అతనో పరమ శత్రువు.
అతనంటే రోజు రోజు కి నా లో భయం పెరిగి పోతోంది.
ఇక అతని ఆలోచనల వెనక పరిగెత్తడం మానేసాను. కొత్త పరిచయాలు, స్నేహాల్లో అతన్ని మర్చిపోదామని ప్రయత్నించాను. అవి అన్ని నిర్వీర్యమైపోయాయి. అతను నా చుట్టూ ఉన్నప్పుడు ఉన్న క్షణాలని తల్చుకుని బిగ్గరగా ఏడ్చాను. భగవంతుడా నాకో మార్గం చూపించమన్నాను. మరు క్షణం ధైర్యం తెచ్చుకుని నేనే అతని దగ్గరకి వెళ్ళాను. నా చేతులు జోడించి అతనిని స్నేహితుని గా ఆహ్వానించాను. ఇప్పుడు అతను నాకు ఓ మంచి మిత్రుడు గా మారిపోయాడు. నాకేలాంటి సమస్యలు లేవు. మొదట నుండి అర్ధం చేసుకోవడం లో నేనే తప్పు చేసానేమో, అతన్ని పూర్తిగా అర్ధం చేసుకున్నాక, చాల మంచివాడనిపించింది. అతనితో స్నేహం నాలో ఉన్న ద్వేషాన్ని, కసిని దూరం చేసింది. ఇప్పుడు మాది విదదీయరాని స్నేహం. అతను ఎవరో కాదు నాలొ ఉన్న ఒంటరితనం. అతనే నాలోని ఒంటరి.